Səssizliyin ağırlığı və ruhun yorğunluğu… Bəzən insanı ən çox cavablar deyil, cavabsızlıqlar yorur. Verilən sual deyil, alınmayan cavab içimizi parçalayır. “Niyə?”, “Necə oldu?”, “Mən nə etdim ki?” - bu suallar beynin bir küncündə fırlana-fırlana ruhu yavaş-yavaş yeyir. İnsan, bəzən bir kəlmə izaha, bir sadə həqiqətə möhtac qalır… amma sükutla qarşılaşır. Cavabsız suallar təkcə maraq deyil, çox vaxt bir hissin, bir bağın, bir ümidin arxasında dayanır. Amma qarşıdan gələn səssizlik - həm də bir
